Als er veel te beleven is, heb je meer dan genoeg inspiratie voor een column als deze. Tenminste, dat dacht ik. We leven in een periode dat er zo veel, zo snel achter elkaar, gebeurt dat je je onderwerpen voor het grijpen hebt. Alleen, probeer maar eens een keuze te maken. Inspiratie te over, maar wat kies ik om op te schrijven?
Persoonlijk maak ik momenteel tijden door waar ik van de ene verbazing in de andere val. Ik zie hoe een kleine groep gestoorde fanaten angst en haat zaaien waar hele naties onder gebukt gaan. Ik zie dat de grootste luchthaven ter wereld wordt stilgelegd, omdat er een man is die een verkeerde tas bij zich heeft.
Ik zie hoe Nederlandse gemeenten de grootste moeite hebben om vluchtelingen te huisvesten, die nog liever in een gevangenis wonen dan in hun vaderland. En intussen groeit mijn dochtertje op met een vrolijkheid die geen grenzen kent. Dus kijk ik liever naar mijn dochtertje dan naar het nieuws. Ik kan het iedereen aanraden.
Als ondernemer, makelaar en partner in een bloeiend bedrijf, zie ik ook ontwikkelingen die elkaar in hoog tempo opvolgen. Ik verwonder me dagelijks over de snelheid van de ontwikkelingen in de woningmarkt en vooral: hoe mensen daarop reageren. En dan tref ik het; ik ben makelaar in een van de meest actieve regio’s van Europa. Amsterdam, met in het kielzog Haarlem en omliggende gemeenten, kan zich meten met metropolen als Londen, Berlijn en Parijs.
Ik zie een rentestand van onder de 2 % (tien jaar vast) en geen vooruitzicht dat die zal stijgen. Ik zie een vraag die het aanbod ver overtreft. Amsterdam is mateloos populair, en de prijzen gaan hard omhoog. Hoewel Amsterdam heeft aangekondigd om 20.000 woningen in de sociale sector te gaan bouwen, denk ik dat het voor jonge mensen en studenten moeilijk zal worden om een woning in of rond het centrum te vinden. En je hebt juist jonge aanwas nodig om de stad bruisend te houden.
Natuurlijk, die ontwikkelingen zijn goed voor de handel. En goed voor mijn vak. Maar als goede makelaar moet je ook naar de lange termijn kijken. Ik ben trots op mijn collega’s van onze kantoren in Amsterdam, Haarlem en Heemstede-Aerdenhout. Ze houden het hoofd koel in deze absolute stroomversnelling. Maar er zijn grenzen. Ook voor mij en mijn medewerkers.
Gelukkig wordt de markt in toom gehouden door het afschaffen van de aflossingsvrije hypotheek. Zo kan de rente laag blijven en rijzen de prijzen niet eindeloos de pan uit. Dat houdt het leuk, voor (jonge) kopers. En het houdt ons als makelaars scherp. Want als er alleen maar op -of over- de vraagprijs geboden wordt, gaat het voor de serieuze makelaar wel erg makkelijk. Met bovendien het gevaar dat nog meer mensen zelf hun zaken doen via Internet en de markt uiteindelijk explodeert.
Hoe beter het gaat in de markt, hoe meer je als makelaar je toegevoegde waarde moet bewijzen. En die toegevoegde waarde is dat wij mensen zijn, die mensen bij elkaar brengen. Kwestie van echte mensen ontmoeten. Praten in plaats van appen. Een hand schudden in plaats van een “like” duimpje opsteken. En door continu te blijven werken aan ons netwerk, zonder ons te veel te laten verleiden door het gemak van social media, blijven we kansen zien die je niet via Internet kan vinden.
Column HRLM